Hoi, leuk om je te ontmoeten, ik ben Marjolijn! Ik ben enthousiast, energiek en een tikkeltje chaotisch. Naast Amake werk ik als projectmedewerker bij Kerkpunt en studeer ik voor HBO Theoloog. Ik heb een achtergrond in het onderwijs als wiskundedocent. De interesse om Amake op te richten komt voort uit mijn jeugd. Ik heb ontwikkelingsreizen naar Tanzania, Malawi en Zambia gemaakt en deze hebben mij gevormd als tiener. De mensen in Zambia hebben mij ontzettend veel geleerd, bijvoorbeeld om niet te oordelen en altijd gefocust te zijn op relatie. Ik voel mij er thuis, ik houd van de cultuur en de gemeenschapszin.

Voor Amake coach en ondersteun ik Mary vooral op het gebied van de organisatie in Chipata, Zambia. Verder probeer ik mijn creativiteit de vrije loop te laten en pas ik dit op allerlei gebieden toe. Financieel gezien overleg ik met Mary over hoe en waar we ons sponsorgeld het beste voor kunnen gebruiken. Vanuit mijn rol als voorzitter hak ik ook af en toe de knopen door, hierbij probeer ik zo goed mogelijk te luisteren naar alle verschillende partijen. Onze wekelijkse vergaderingen geven altijd weer een boost. Ik ben enorm dankbaar dat we met zo’n enthousiast team van jonge vrouwen, met allerlei verschillende talenten, zulke mooie dingen mogen en kunnen doen.

In 2015 heb ik, tijdens mijn minor in Chipata (Zambia), Mary ontmoet. In 2017 heeft Mary, ondanks haar beperkte middelen, Amake in Chipata opgericht. Iets waarvoor ze met veel passie en doorzettingsvermogen aan werkt. In maart 2020 zou ik naar Zambia vliegen, waarbij ik ook Chipata zou bezoeken. Iets wat wegens de coronamaatregelen niet door kon gaan. Hierdoor kreeg ik wel opnieuw contact met Mary en ze vertelde mij over haar project met de tienermoeders. Voor mij kwam dit als een antwoord op een gebed, ik wilde mij meer inzetten voor Zambia, kreeg energie van het contact met Mary en wilde haar graag helpen. Hiermee ben ik maar gewoon begonnen en inmiddels zijn we al zoveel stappen verder. Het is het bewijs dat als je soms vanuit je hart een goede stap durft te maken die bij je past, dit vanzelf gaat lopen en hulp en steun van alle kanten komt.

Ik hoop dat we bij Amake, van tienermoeder tot donateur, steeds meer kennis en vaardigheden mogen ontwikkelen. Dat we een eigen naaischool en/of landbouwschool hebben in het tienermoederhuis en dat hier steeds meer plaatselijke bevolking aan mag meewerken. Door middel van microkrediet kunnen tienermoeders dan zelf een bedrijf opzetten, waar kinderen opvang krijgen zodat moeders hun school kunnen afmaken. Het mooie is dat al deze dingen al in het klein gebeuren, wat maakt dat ik verder durf te dromen!

Ik hoop dat de tienermoeders niet meer als mislukt of gefaald worden gezien, maar dat er vol bewondering naar hen wordt gekeken. Dat ze mogen laten zien dat je met een achterstand, een goed portie doorzettingsvermogen en de juiste hulp wél een mooie toekomst kunt opbouwen voor jezelf en je kind.

Mijn ultieme droom is dat er over 5 jaar een tienermoeder is die haar leven zo op de rit heeft gekregen, dat zij zich dan zelf kan inzetten voor Amake. Hiernaast vind ik het belangrijk dat het verhaal van de tienermoeders in Chipata wordt verteld in Nederland. Het is belangrijk dat men hier ziet dat we niet altijd even verschillend zijn, maar wel andere mogelijkheden hebben gekregen.